"...wydawało się, że mam ciało ze stali..."

Ten tekst napisałam dokładnie 10 lutego 2015, sam mi się ułożył w głowie, ja go jedynie zanotowałam. Postanowiłam go opublikować tutaj, bo jest dla mnie ważny. Nie wiem czy jest dobry, chociaż moim znajomym się podoba. Wiem jednak, że rozbudził we mnie chęć pisania wierszy (?), piosenek (?), czegoś pomiędzy tym, jakieś kilka linijek o niczym. Do tego tekstu moja koleżanka, która gra na gitarze i śpiewa "napisała" muzykę, być może kiedyś pokażemy Wam co wspólnie udało nam się wykombinować. Będę ogromnie wdzięczna za każdą szczerą opinię. :)

Jak stal 

Spójrz w moje oczy 

odnajdziesz w nich dwa światy

w każdym z nich umieram z utraty

ciebie i mnie

i naszych marzeń 

i naszej miłości

bez możliwości

Czujesz moje serce?

Jest z kamienia, to prawda

Czujesz moje ciało?

Jest z marmuru, to też prawda

Spróbuj mnie dotknąć

rozsypię się w kawałki

zostanę rozbita

choć wydawało się, że mam ciało ze stali

Czujesz moje dłonie?

Są zimne, zupełnie jak ty

Czujesz moje usta?

Nie potrafię ich rozsznurować 

uwolnić z nich

tych słów, które nigdy nie padły

Moje żyły wybuchają od nadmiaru bólu

nie umiem nie umiem

przestać się zamykać

na nowo w sobie

i od początku

próbując poskładać 

ducha i ciało

Czujesz moje serce?

Jest z kamienia, to prawda

Czujesz moje ciało?

Jest z marmuru, to też prawda

A potem przychodzisz

przychodzisz i odchodzisz

zostawiasz mnie samą

pośród ruiny

zniszczonych marzeń